Cloud

Hiçbir maddenin bulunmadığı bu evrende görünüm yalnızca bir aldatmacadan ibaret. Canlılık ibaresi yok. Düşünceler boşlukta akıp gidiyor ve başka düşünceleri oluşturuyor. Düşüncelerin oluşturduğu diğer düşünceler de başka düşüncelerin oluşmasına sebebiyet veriyor ve bu kısır döngü sonsuza dek devam ediyor. Düşüncelerin, düşünülenin varlığına gereksinim duyduğu yıllardan bu yıllara kadar çok uzun zaman geçti ve her şey artık akışkan halde bulunuyor. Artık düşünceler, onu düşünen zeki bir canlının hükmünden kurtulup kendi özgürlüklerini ilan etmiş bulunuyorlar. Kendileri arasındaki savaş insanoğlunun algılayabileceğinden çok hızlı bir şekilde gerçekleşiyor ve artık düşüncelerin ilerleme hızı tahmin edilemiyor. Beyni tıpkı Babil’i terk edercesine geride bırakmış düşünceler bu yeni özgürlüklerinden çok memnunlar. Ellerine geçen ilk fırsatta evrendeki her şeyi yok ederek kendi alemlerinin yaratılmasına öncülük ediyorlar. Burası gerçek özgürlüğün evreni.

Geçmişte Platon’un önerdiğinin aksine düşünceler dünyası asla sabit kalmıyor. Burada her şey, aslında başka bir şey olabilir. Ve yine sanılanın aksine, evrenin tamamına bir belirsizlik hakim.  Bunu insan beyniyle düşünecek olsaydık, bütün evrenin kocaman soru işaretleriyle dolu olduğuna benzetebilirdik. Böylesi bir belirsizliğin içerisinde bütün hakikatler değerini yitiriyor. Geçmişin tüm safsataları, canlı ve evren arasındaki bir düzeyden ibaretti. Evrenin kendisi ise burada hakikatin kendisine dönüşüyor.